Vakantie, iedereen heeft het erover. Heerlijk ontspannen, even niets moeten en het hoofd leegmaken. Helaas is dit niet voor iedereen zo gemakkelijk. Want hoe gaat dat nu? Op vakantie met een eetstoornis? Want een eetstoornis kun je niet twee weken op pauze zetten of je inpaklijstje schrappen. Deze gaat gewoon mee, of je het wilt of niet.

 

De eetstoornis beheerste mijn vakantie
Toen ik echt middenin mijn eetstoornis zat en ik op vakantie ging, was de eetstoornis er altijd bij. Ik begreep niet hoe andere mensen zo relaxed konden zijn. In mijn hoofd was het constant druk; wat ga ik eten, wanneer ga ik sporten, hoeveel calorieën heb ik binnengekregen en ga zo maar door. Niet alleen in mijn hoofd was ik druk, ook fysiek moest ik veel van mezelf. Daardoor ging vaak de helft van de vakantie aan me voorbij.

Later, toen ik bijna hersteld was, ging dit beter. Maar dan nog was de eetstoornis op de achtergrond aanwezig. Dit was ook niet gek, want in een nieuwe, onbekende omgeving en een heel ander ritme gaf de eetstoornis ook houvast en veiligheid.

 

Vakantie is meer dan (niet) eten
Nu zijn de vakanties waarvoor ze bedoeld zijn; ontspanning en gezonde inspanning. Ik ben net terug van Italië en daar heb ik genoten van het weer, de rust, het landschap, het fietsen, de cultuur, mijn gezelschap en ja, het eten. Twee weken lang heb ik genoten van de croissantjes, pasta’s, pizza’s, kaasjes, tagliata en niet te vergeten de Italiaanse toetjes! En dat allemaal. Zonder. Schuldgevoel.

 

Vallen, opstaan en keuzes maken

Nee, 8 jaar geleden had ik echt niet gedacht dat ik nog zo van mijn vakanties zou genieten. De eetstoornis was namelijk lange tijd een erg aanwezige reisgenoot. Toch is dit veranderd, maar niet vanzelf. Het was niet zo dat van de ene op de andere vakantie deze reisgenoot opeens weg was. Nee, ik heb er keihard voor moeten werken. Lange tijd was ik tijdens de vakanties bewust van wat ik at, probeerde ik een beetje op te letten of liet ik me helemaal gaan. Uiteindelijk is hier met vallen en opstaan een balans ingekomen en heb ik vertrouwen gekregen in mezelf en mijn lichaam. 

En ja, nog steeds weet ik wat ik eet en ben ik een wandelende Google als het gaat om voedingswaarden. Alleen heb ik hier verder geen gedachten of gevoelens bij, omdat ik ervoor kies om er niets mee te doen. 
Ik eet waar ik zin in heb, luister naar mijn lichaam en als ik thuis ben pak ik de draad weer op met ‘normaal’ eten (lees: na twee weken ben ik echt wel klaar met iedere dag ijs, pasta of pizza en verlang ik naar Hollandse kost).

 

Wat mij heeft geholpen en wat ik jou ook gun;

• Relativeer! Een jaar heeft 53 weken, daarvan ben je misschien 2 weken achter elkaar op vakantie. In die 2 weken veranderd echt niet de wereld.
• Niet wegen na de vakantie! Andere bereiding, onregelmatigheid, zout, warmte, hormonen, etc., allemaal zaken die (tijdelijk) invloed hebben op je gewicht. Wacht daarom minimaal een week met wegen.
• Niet extreem gaan lijnen als je thuiskomt! Gewoon doorgaan waar je was gebleven en geen rare fratsen uithalen. Je lichaam raakt daardoor helemaal van slag en dan ben je verder van huis.
• Je bent je gedachten niet, je hebt ze! Neem eens afstand van je gedachten, schrijf ze op, bekijk ze en laat ze weer gaan. Hoe meer je je verzet, hoe een groter issue het wordt.
• Geniet, kijk om je heen en laat los! Ja ik weet hoe moeilijk het is en ik weet ook wat het je kan opleveren. Vind je het lastig om dit alleen te doen? Praat er met iemand over die je vertrouwt en/of zoek hulp, want je hoeft het echt niet alleen te doen. Je mag me ook altijd een berichtje sturen als je wilt weten wat ik voor je kan betekenen.

 

Ik wens je een fijne vakantie en ben heel benieuwd hoe jij omgaat met je eetstoornis op vakantie.

 

Liefs,

Kerstin