Eerder schreef ik dat het einde van de vakantie en begin van een nieuw schooljaar/werkjaar voor sommigen hartstikke leuke kan zijn, maar soms ook een hel. Nu kan weer naar school (of werk) gaan met een eetstoornis ook een behoorlijke uitdaging zijn.

In dit blog gaat het over terug naar school (of werk) gaan met een eetstoornis, deel ik mijn ervaring en geef ik je tips mee.

 

 

Vrijheid, blijheid

Naar school gaan met een eetstoornis kan fijn zijn (hallo structuur) of niet fijn (dag vrijheid).

Zelf vond ik het niet fijn, want de vakantie gaf mij alle vrijheid om zelf mijn ritme en regels te bepalen. Zo had ik alle ruimte om mijn eetmomenten in te delen, kon ik rekening houden met verplichtje etentjes en kon ik er makkelijker onderuit komen. Ook had ik meer tijd om te sporten, kon ik de volledige focus leggen op de eetstoornis en maakte ik mijn eigen planning.

Kortom ik had alle controle en dat gaf me een goed gevoel.

 

Naar school gaan betekende dat ik weer moest eten met klasgenoten, ik kon niet meer zo gemakkelijk onder eetmomenten uit komen en mijn planning moest ik aanpassen aan lestijden. Dit zorgde voor stress en paniekmomenten….

“Hoe kom ik nu aan mijn dagelijkse portie beweging?”

“Hoe voorkom ik dat anderen zich met mijn eten bemoeien?” 

“Shit, om 15uur heb ik een toets maar ik moet dan echt mijn tussendoortje eten.”

 

Leve de structuur!

Het kan ook anders, geregeld hoor ik terug van meiden die ik coach dat ze het lastig vinden om met de vrijheid van de vakantie om te gaan; 6 lege weken waarin je zelf structuur moet aanbrengen. Dat kan lastig zijn, want school of werk biedt structuur en houvast. Je weet waar je aan toe bent en binnen die structuur kun je goed plannen.

 

Alleen in een aula vol studenten.

In die periode heb ik me erg alleen gevoeld, ik voelde me een vreemde eend in de bijt. Ik voelde dat studenten en docenten me nakeken, maar niemand sprak erover. Ja, ze spraken er met elkaar over, maar niet met mij. Nu vond ik dat niet erg, want hoe minder mensen zich met mij bemoeiden des te beter.

Als ik nu terugkijk vind ik het jammer. Ik heb mezelf te kort gedaan in die tijd. Ik was aan het overleven, zat alleen op mijn eetstoornis-eilandje en liet niemand toe. Pas het laatste jaar van mijn opleiding, toen het beter ging werd ik opener en voelde ik me pas echt student. Ik liet klasgenoten meer toe en genoot zelfs een beetje van het studentenleven.

 

Omdat ik zie dat ik mezelf enorm te kort heb gedaan, wil ik je de volgende dingen meegeven en hoop ik dat jij het anders doet. Want dat is wat ik jou gun!

• Neem iemand in vertrouwen op school. Dit kan je mentor, docent of een klasgenoot zijn. Ja, het is heel spannend om dit te doen en daarnaast is het ook heel helpend. Zelf heb ik pas op het laatste van mijn studie een klasgenoot in vertrouwen genomen en uiteindelijk baalde ik dat ik dit niet eerder had gedaan. Het was namelijk erg fijn om lastige momenten met iemand te delen, ze hielp me door eetmomenten heen, moedigde me aan en ik kon mezelf zijn. Zij wist op een bepaald moment ook precies wat ik lastig vond en stond op die momenten voor me klaar, zonder dat ze daar iets van vond.
• Laat je niet leiden door je gedachten. Ja, daar is hij weer “Je hebt gedachten, je bent ze niet!” Als je een gedachte hebt, probeer er met een afstandje naar te kijken.
• Blijf realistisch. Nee niet de hele school kijkt naar je als je eet of voorbij loopt. Nee je bent niet leuker als je dunner bent en nee, je bent ook geen aansteller.
• Verander moeten in mogen. De kans is groot dat je veel moet van jezelf; ik moest heel veel van mezelf op school (bewegen voor het hoorcollege, op mijn eten letten, die toets halen, bewegen tussendoor en dat verslag perfect maken) Aarghh, geregeld had ik kortsluiting en dit zorgde voor extra (onnodige) druk. Dus, wees mild en als je iets herkent vervang ik moet door ik mag of ik zou graag willen. Voel je het verschil?  
• Studeren kost energie! Ja, het is echt zo. Op moment dat je niet eet, gaat dit ten koste van je resultaten; trillend van de honger een toets maken is geen succes kan ik je zeggen. Onderschat een dag op school niet en doe jezelf niet te kort als je een intense dag hebt op school.
• Last, but not least: zoek hulp als je merkt dat je er alleen niet uitkomt. Dit kan via iemand waar jij je goed bij voelt, een mentor of leerlingbegeleider op school, je huisarts of als je deze stap te groot vindt kun je eens kijken wat een ervaringsdeskundige voor je kan betekenen.

 

Ik wens je een mooi schooljaar,

 

liefs, 

Kerstin