Sporten tijdens of na het herstel van een eetstoornis

Sporten is leuk!
Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog zou zeggen, maar het is echt zo. Ik geniet ervan om ’s morgens voor mijn werk mijn hardloopschoenen aan te trekken en ik kom tot rust van een rondje op mijn racefiets in de duinen. Iedere keer weer kom ik na zo’n rondje met een voldaan gevoel thuis.
Maar dit was echt niet altijd zo, zoals je eerder kon lezen was het onschuldige besluit om te gaan sporten een regelrechte obsessie geworden. Ik had last van dwangmatige gedachten die mij in deze greep hielden. Met hulp ben ik erachter gekomen wat sporten mij bracht; controle en houvast en heb ik geleerd om met het onderliggende probleem om te gaan. Dit maakt dat ik er nu weer plezier uit haal!
  
 
Dwangmatig sporten vs. Gezond sporten; stap voor stap.  
Het is echt niet zo dat ik iedere keer sta te trappelen om te gaan. Soms heb ik écht geen zin (dan ga ik tijd rekken of 100 anderen dingen doen) of ben ik te druk of moe. En dan ga ik niet. Zonder. Schuldgevoel. Iets wat tijdens mijn eetstoornis absoluut not done was.
 
Dit klinkt nu simpel, maar ook ik heb dit moeten oefenen. Vooral toen ik net weer was begonnen, was die kritische stem geregeld aanwezig en soms sterker dan ik zelf. Alles in mij zei nee, maar die stem zei dat ik moest gaan. Dus ging ik en stond ik met tegenzin in de sportschool of sleepte ik mezelf kilometers vooruit. En ieder keer weer, als ik met tegenzin ging, ontbrak dat voldane en lekkere gevoel op het einde van de sessie. 
 
 
“Wat is de werkelijke reden dat ik ga sporten?”
Vooral dat voldane gevoel missen was een duidelijk signaal; ik deed iets waar ik niet achter stond. Ik merkte dat de lijn tussen dwangmatig en gezond sporten vrij dun was. Door de inzichten die ik heb tijdens mijn herstel heb opgedaan en door beter naar mezelf te luisteren, kon ik andere keuzes maken. Keuzes waar ik achter stond.  
Als ik merkte dat ik Sport-Ontwijkend-Gedrag ging vertonen stelde ik mezelf de vraag; “Waarom ga ik sporten?” Ondertussen was ik zover dat ik hier eerlijk antwoord op kon geven en hiernaar kon handelen.
Als het antwoord iets was in de trant van ‘Ik moet’ of ‘Ja maar’ of ‘Als ik niet ga, dan…’ 
Dan wist ik, ho maar.. Dit is niet de juiste reden, nu ga ik iets doen wat IK NIET WIL. Vaak was het een vorm van controle of afleiding van iets anders.
 
Dan ging ik dus niet. In begin was dit erg lastig, ongemakkelijk en naar, omdat die kritische stem een heel monoloog begon te voeren in mijn hoofd. Maar, na jaren vechten tegen een eetstoornis, wist ik dat ik hier doorheen moest en het vanzelf weer rustig werd. En dat gebeurde, iedere keer weer.
 
 
Waarom wil je sporten?
Dus als jij merkt dat je eigenlijk niet wilt sporten, omdat je geen zin hebt, te moe of ziek bent, eigenlijk andere dingen moet doen of je herkent in één van de gedachten die ik eerder heb beschreven.
Stel jezelf dan de volgende vraag:  Waarom ga ik sporten? Of:  Wat is de werkelijke reden dat ik sporten?
Ga ik omdat ik het zelf wil, het leuk vind en hier blij van word?
Of moet ik van mezelf en is er eigenlijk iets anders aan de hand wat ik liever niet voel of waar ik liever niet over nadenk of bij stil wil staan?
 
 
Wees heel, heel eerlijk naar jezelf? Wat is dan je antwoord?
Weet dat het in het begin heel spannend, eng, ongemakkelijk en confronterend kan zijn. Dat hoort er helaas bij, want je kritische stem vindt er heel veel van en laat dit ook heel duidelijk horen. Nee, dit is niet fijn en ja dit hoort er wel bij. Belangrijk is om dichtbij jezelf te blijven en te luisteren naar de gezonde stem. Het namelijk voorbij, ook bij jou. 
Het mindere nieuws is dat dit tijd nodig heeft. Gun jezelf die tijd! Het is een proces van vallen, opstaan en weer doorgaan.  Het goede nieuws is dat je echt niet de enige bent en je het ook niet alleen hoeft te doen. Want hoe zou het zijn als je hierbij hulp krijgt? Dat iemand even met je meekijkt en je helpt om zicht te krijgen op je patroon om vervolgens dit te doorbreken?
Het is namelijk mogelijk en ik help je graag om hier los van te komen.
 

Liefs,

Kerstin

 

P.s. heb je naar aanleiding van dit blog vragen of zorgen? Schrik je van het antwoord op de vraag? Of wil je graag je (sport)gedrag of gedachten veranderen, maar weet je niet goed waar je moet beginnen? Ik weet hoe lastig en spannend het is om hierover te praten (laat staan hulp zoeken). Weet dat niets gek of vreemd is, dus voel je vrij om gerust eens contact met me op te nemen en ik denk graag met je mee.